کالین فارل
بعضی بازیگرها در جهان بازیگری حالت رهروان آهسته و پیوسته را دارند: یعنی در حد معقولی مطرح میشوند, به شکل شایستهای مورد قبول منتقدان قرار میگیرند, و چند فیلم پرفروش یا معروف هم دارند که آنها را در فهرست چهرههای پولساز عالم سینما قرار میدهد. اما در مقایسه با دیگر همکاران موفق خود, چندان به حداعلای درخشش و موفقیت هنری یا مالی نمیرسند یا فیلمهای برتر و نقشهای ماندگار شاخصی ندارند. کالین فارل, هنرپیشه ایرلندیالاصل, از این گروه است. بازیگری که گرچه مُهر خود را بر نقش خاصی نکوبیده اما هم جایزه گلدن گلوب را در کارنامه دارد و هم جوایزی بینالمللی متعددی از جشنوارههای بینالمللی را, و محبوب نویسندگان سینمائی نیز هست.
کالین فارل متولد سال 1976ایرلند است, و به قول خودش از کودکی و با اشکهائی که هنگام تماشای فیلم "ای.تی" ریخت, تصمیم به بازیگرشدن گرفت. او پس از گذراندن دورهای آموزشی در یک مدرسه بازیگری محلی, از 22 سالگی به شکل رسمی در برنامههای تلویزیونی انگلیسی ظاهر شد. همزمان و در سال 1999 اولین فیلم سینمائی مهمش را نیز بر پرده برد: "منطقه جنگی" War Zone, یک فیلم خانوادگی تلخ. فیلم بعدی او "تایگرلند" Tigerland (2000) یک درام جنگی جذاب و اولین همکاری فارل با جوئل شوماخر کارگردان بود که نظرها را به سمت این بازیگر تازهوارد جلب, و جوایز منتقدان چند شهر مختلف را نصیبش نمود. این دو, دو سال بعد نیز با هم همکاری کردند: در فیلم "باجه تلفن" phone Booth, یک درام روانکاوانه کوچک اما پرتعلیق. در همان سال 2002, نیز پس از بازی در نئونوآر علمی/تخیلی "گزارش اقلیت" minority report محبوب منتقدان شد. فارل بلافاصله در تریلر جاسوسی "کارآموز" Recruit (2003) که به پشت پردههای سازمان سیا میپرداخت, ظاهر شد, که نخستین فیلم پرفروشش در مقیاس جهانی بود. او همزمان کمدی سیاه " وقفه" Intermission را نیز بر پرده داشت که گرچه یک فیلم مستقل و کوچک ایرلندی بود اما تایید گیشه و منتقدان را توامان نصیبش کرد.
در سال 2005 هم کارگردان نامداری چون ترنس مالیک, او را برای درام تاریخی/ احساسیش یعنی "دنیای نو" The New World برگزید که اقتباسی از داستان تاریخی پوکاهونتاس بود. این همکاری با کارگردانان صاحبسبک به سال 2007 و فیلم "رویای کاساندرا" Cassandra’s Dream اثر وودی الن رسید: یک تریلر خانوادگی جمع و جور با پایانی تکاندهنده. اما با همین سنت کمدیهای سیاه و فیلم "در بروژ" In Bruges(2008) بود که فارل جایزه گلدن گلوب را ربود, و نامزد چند جایزه دیگر شد. سپس و با درام فانتزی "اُنداین" Ondine" باز هم برنده دو جایزه منتقدان دیگر شد. فارل که ظاهرا پس از آزمودن نقشهای اکشن و تاریخی, نهایتا کمدیهای سیاه را پسندیده است, در سال 2011 در کمدی خانوادگی "روسای وحشتناک" Horrible Boss ظاهر شد؛ یک سال بعد در کمدی سیاه "هفت بیمار روانی" Seven Psychopaths, و بالاخره در کمدی / درام زندگینامهای "نجات آقای بنکس" Saving Mr.Banks(2014) که این سه نیز مورد پسند مخاطبان واقع شده اند.
_ul9sg-292x202.png)
جود لاو
در صحبت از تنوع نقشهای سینمائی, چه مشخصهای را مشخصه اصلی یک بازیگر خوب میدانیم؟ برخی بازیگران کارنامه متنوعی دارند و ترجیحا نقشهای مختلفی بازی میکنند که نه تنها از فیلمی به فیلم دیگر تغییر میکند بلکه با شخصیت اصلی خودشان هم بسیار فاصله دارد. طبعا توانائی فاصله گرفتن از شخصیت روزمره از بدیهیترین اصول کار بازیگریست, اما برخی بازیگران درخشش خود را از نقشهائی میگیرند که نه فقط در فیلمهای مشابه تکرار میشود بلکه با شخصیت معمول و خواستههای روزمره آنها نیز تطابق دارد. جود لاو, بازیگر پرانرژی انگلیسی, ظاهرا از دسته دوم است و خودش صراحتا میگوید نقشهائی را دوست دارد که به ظاهر و احوالش بخورند و نیازی به تغییر لهجه و قیافه و مکان نداشته باشد.
